Hier zitten we weer

te wachten op een “ja” of ”nee”

Altijd bellen voor 11u of 22u s’ nachts

 als toevallig een ander zijn bed vergat

“nee, helaas alle bedden zijn bezet”

“ja, mevrouw ,voor u geen belet”

u heeft een thuis & een mooi bed

Maar ik moet uren de straten door dwalen

Mij binnen zat drinken & poef betalen

om mij niet te herinneren aan mijn falen

Mijn vrienden en familie, laten mij niet meer binnen

Niemand die mij nog wil beminnen

ik ben uitschot

‘k heb het allemaal zelf gezocht

de nacht is warm en toch zo kil,

vermoeid, verwarrend, niet naar mijn wil

elke stap voelt zo zwaar

hoe lang kan ik deze situatie nog aan

het duurt nog uren voor het klaart

ik ben al jaren de weg kwijt

dit is niet meer leefbaar

misschien maak ik er maar een eind aan

want zo leven, is geen waardig bestaan